- kostnieć
- kostnieć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIIa, kostniećeję, kostniećeje, kostniećniał, kostniećnieli {{/stl_8}}– skostnieć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'stawać się tkanką kostną, zmieniać się w kość; także: stawać się twardym (jak kość); twardnieć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Szkielet kostnieje. Zwłoki skostniały na mrozie. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przybierać trwałą, ustaloną, niepodatną na zmiany postać; o człowieku: zamykać się w ciasnych schematach myślenia, postępowania': {{/stl_7}}{{stl_10}}Układy polityczne kostnieją. Styl artysty kostnieje. Skostniały czyjeś poglądy. Skostnieć w rutynie. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'drętwieć, sztywnieć z zimna lub ze strachu; stygnąć, marznąć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Palce, ręce kostnieją. Kostnieć na mrozie. Skostnieć z zimna. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.